او در سال 1325 در تهران و محله توپخانه به دنيا آمد. خودش مي‌گويد از ابتدا به ورزش علاقه داشت و  رشته‌هاي کشتي، دوچرخه‌سواري و ژيمناستيک را در باشگاه دخانيات انجام مي‌داد که بعد از انقلاب نيز مديريت آنجا را برعهده گرفت.

يزداني خرم سابقه طولاني در مديريت ورزش کشور داشت و از سال 68 تا 85 رياست فدراسيون واليبال را برعهده گرفت و توانست در دوره مديريتي 17 ساله خود تحول زيادي را در اين رشته به وجود بياورد و بعد از آن لقب معمار واليبال را به خود اختصاص داد. واليبال در زمان يزداني خرم با برگزاري ليگ‌هاي منظم، آمدن مربيان خارجي براي تيم ملي جوانان و نوجوانان و گرفتن بودجه و تجهيزات براي فدراسيون پيشرفت زيادي کرد و همين باعث شد فدراسيون واليبال در سال‌هاي ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ و ۱۳۸۱ به عنوان بهترين فدراسيون ورزشي ايران انتخاب شود.

او  در مورد چگونگي حضورش در واليبال اينطور گفته بود: «حسن غفوري فرد وقتي رئيس سازمان تربيت بدني شد  از من دعوت کرد و چند رشته را پيشنهاد دادند که آقاي متقي برنامه‌ريز آنها بود. من واليبال را انتخاب کردم و گفتند به کس ديگري قول داده ام و من گفتم، مبارکش باشد و رفتم. بعد از دو ماه دعوت کرد و برنامه ريزي کرد و گفت بايد خرجش را خودتان تامين کنيد؛ من هم پذيرفتم. من آن زمان به آقاي رفيقدوست در بنياد گفتم و ايشان گفت دست شما به توپ خورده است؟ گفتم بله و گفتند برو قبول کن. گفتم اين طور نمي‌شود و اگر بروم بايد پشتيباني مالي شوم. ايشان هم آدم علاقه‌مندي است، گفت باشه.»

او پس از موفقيت در واليبال در انتخابات فدراسيون کشتي حضور پيدا کرد و در سال 85 توانست از مجمع راي اعتماد بگيرد. يزداني خرم تا سال 90 در کشتي حضور داشت و بعد از آن کم کم از مديريت ورزش کشور جدا شد. البته قانون بازنشستگي و بالاي 60 سال نيز در جدايي او دخيل بود که اين موضوع باعث ناراحتي‌اش هم شده بود و معتقد بود،  همه هنرمندان، نويسندگان شاعران و قهرمان ما 60 سال به بعد گل مي‌کنند، اما ما آنها را کنار مي‌گذاريم، اين خيانت به ورزش است.

يزداني خرم هميشه تاکيد زيادي براي بها دادن به ورزش هم داشت و در تمام مصاحبه‌هاي خود اين نکته را گوشزد مي‌کرد: «ما در مقابل ديگر کشورها به ورزش خيلي کم اهميت مي‌دهيم و بودجه‌مان در مورد ورزش ناچيز است. يکي از ابزارهايي که جلوي بزهکاري و خميدگي را مي‌گيرد، ورزش است. شما ببينيد بيمارستان‌هاي ما بيشتر است يا ورزشگاه‌هاي ما؟ ورزش اول دنيا ژيمناستيک،‌ دوم دووميداني و سوم شنا است اما ما در اين سه رشته در دنيا کجا قرار داريم؟ بايد به ورزش اول دوم و سوم دنيا بپردازيم. بايد در مدارس بايد ژيمناستيک کار شود. ورزش قهرماني قله است و همگاني اطراف آن. اگر در ورزش قهرماني موفق شويم، در همگاني هم موفق بوده‌ايم.

به گزارش فارس، اين مدير موفق ورزش کشور در سال‌هاي آخر عمر خود بيشتر به مطالعه و دادن مشورت به گروه‌هاي ورزشي مشغول بود و با کميته ملي المپيک نيز براي انتشار خاطراتش همکاري مي‌کرد.

انتهاي پيام/