مهاجم پيشين تيم ملي فوتبال ايران که در سال ۲۰۰۶ از بازي‌هاي ملي خداحافظي کرد، صحبت‌هاي خود را اينطور ادامه داد: فوتبال و رکوردها بخشي از زندگي من هستند اما چيزهاي بيشتري براي من وجود دارند. من در زندگي و دوران حرفه‌اي‌ام چيزهاي باارزش زيادي ياد گرفتم. حالا در جامعه سعي مي‌کنم روي مردم تأثيرگذار باشم و صداي آنها باشم. اين براي من ارزشمندتر از رکوردهاي گلزني است. اينها چيزهايي است که فراموش نخواهند شد.

 

دايي که فارغ‌التحصيل رشته مهندسي متالورژي است و در سن ۲۴ سالگي اولين بازي ملي‌اش را با پيراهن ايران انجام داد، در بخش ديگري از صحبت‌هايش اظهار داشت: پدرم هرگز نمي‌خواست من يک فوتباليست حرفه‌اي باشم. براي او تحصيل از هر چيزي مهمتر بود. به همين دليل هر وقت مي‌خواستم به تمرين بروم، مادرم لباس‌هاي ورزشي‌ام را دزدکي به من مي‌داد.

 

اسطوره فوتبال ايران که اولين بازي‌ ملي‌اش را در تاريخ ۶ ژوئن ۲۰۰۳ انجام داد، درباره اولين بازي‌هايش براي تيم ملي در ورزشگاه آزادي يادآور شد: چند بازي طول کشيد تا به فشار موجود در ورزشگاه آزادي عادت کنم. پس از آن هر چه به خاطر مي‌آورم، جادويي بود و اينکه تمايل داشتيم در هر بازي براي تيم و تک‌تک هموطنانم بازي کنم. ما بايد در زمين هر آنچه که در توان داشتيم را براي آنها به نمايش مي‌گذاشتيم.

 

وي همچنين در يادآوري بازي به يادماندني ايران با استراليا در مرحله پلي‌آف راهيابي به جام جهاني ۱۹۹۸ که تيم ملي پس از اينکه ابتدا با نتيجه ۲ بر صفر از ميزبانش در ملبورن عقب افتاد، در ادامه کريم باقري يکي از گل‌هاي خورده را جبران کرد و سپس خداد عزيزي گل تساوي را روي پاس استثنايي دايي به ثمر رساند تا ايران با اين تساوي راهي جام جهاني فرانسه شود، گفت: آن لحظه (پاس گلش به خداد) مهمتر از تمامي گل‌هاي دوران حرفه‌اي‌ام بود. هرگز آن بازي را فراموش نخواهم کرد. لحظه معجزه‌آسايي بود.

 

علي دايي در ادامه در يادآوري بازي با آمريکا در مرحله گروهي جام جهاني ۱۹۹۸ که ايران به برتري ۲ بر يک رسيد و او هم پاس گل برتري تيمش را ساخت، اظهار داشت: پيروزي در آن بازي خاص بود اما ما به عنوان فوتباليست نشان داديم که ورزش مي‌تواند فراتر از سياست باشد. ورزش انسان‌ها را گرد هم مي‌آورد. ابراز دوستي انجام شده توسط بازيکنان دو تيم پيش از بازي واقعي بود. فکر مي‌کنم آن روز، روز خوبي براي فوتبال و بشريت بود. اينها لحظاتي است که در ذهن من باقي خواهند ماند.

 

مهاجم پيشين تيم ملي ايران که در شکست ۲ بر صفر ايران مقابل پرتغال در مرحله گروهي جام جهاني ۲۰۰۶ شانس بازي مقابل کريستيانو رونالدو را داشت که در آن زمان تنها ۲۱ ساله بود را داشت اما در آن بازي نيمکت‌نشين بود، در يادآوري آن بازي خاطرنشان کرد: مثل روز برايم روشن بود که رونالدو چه بازيکن مستعدي است، حتي در آن زمان. با سطح و کيفيت بازي کريس، سختکوشي او در زمين، مطمئن بودم که بازيکن فوق العاده‌اي خواهد شد. ناراحت کننده است که نتوانستم بازي کنم؟ عموماً در زندگي‌‌ام، به گذشته نگاه نمي‌کنم و فکر نمي‌کنم که اوضاع مي‌توانست چطور متفاوت باشد.

 

وي همچنين درباره مشکلاتي که با محمد مايلي‌کهن سرمربي پيشين تيم ملي ايران داشت و سه بار از او شکايت کرد، گفت: چند روز طول مي‌کشد تا بتوانم ريشه‌هاي مشکلم با مايلي‌کهن را توضيح دهم اما به طور خلاصه مي‌توانم بگويم بزرگترين مسئله، مديريت ورزش در ايران است. افرادي در فوتبال ايران در رأس کار هستند که هيچ تجربه‌ و درکي از فوتبال ندارند.

 

دايي که پس از اعلام بازنشستگي در سال ۲۰۰۶ به مربيگري روي آورد و سايپا را به تنها قهرماني‌اش در ليگ برتر رساند، در بخش ديگري از صحبت‌هايش تأکيد کرد: مي‌توان گفت که فوتبال عشق و زندگي من است و مربيگري را هم به همان اندازه بازيگري دوست دارم اما چنين شخصيتي ندارم که بتوانم در فوتبال با هر کسي کنار بيايم. فوتبال بخش عمده‌اي از زندگي من است اما کل زندگي‌ام نيست. انسان آزاده بودن و خودم بودن از هر چيزي مهمتر است.

 

مهاجم پيشين تيم ملي فوتبال ايران مي‌گويد که تمايلي ندارد مانند فوتباليست‌هايي همچون ژورژ وه‌آ وارد سياست شود. وي در اين باره اذعان داشت: هرگز در ايران وارد سياست نخواهم شد و شانسي براي اين کار وجود ندارد. من هيچگاه به سياست کاري نداشته‌ام اما هميشه پاي مردم کشورم خواهم ايستاد. من تنها يک چهره ورزشي نيستم، بلکه يک چهره اجتماعي هم هستم. اگر ببينم چيزي اشتباه است، اگر ببينم مردم دارند رنج مي‌برند و اگر مشکلاتي وجود داشته باشد، در مورد اين مسائل صحبت خواهم کرد تا صداي‌شان شنيده شود. من اين را خيلي مهم مي‌دانم.

 

سرمربي پيشين تيم ملي فوتبال ايران در پايان گفت: هرگز عشقي که مردم ايران حتي پس از سال‌هاي گذشته از پايان دوران حرفه‌اي‌ام به من ورزيدند را فراموش نخواهم کرد. عشقي هم که من نسبت به آنها دارم، همان‌قدر قوي است. براي من خيلي مهم است که مردم مرا تنها به عنوان بازيکن فوتبال به ياد نياورند. مي‌‌خواهم مرا به عنوان يک انسان به ياد بياورند.

 

انتهاي پيام/