به گزارش هفت چشمه به نقل از شبکه اطلاع رساني راه دانا؛ ديپلماسي ذلت و التماس در تمام 8 سال گذشته سياسي بود که دولت قبل با ادعاي بلد بودن زبان دنيا در پيش گرفت. سياستي که در آن التماس براي ملاقات با مقامات غربي، التماس براي اجراي تعهدات، التماس براي اينستکس و موارد مشابه کليد واژه هاي آن بود.

البته اين روش محدود به 8 سال گذشته نبوده و ريشه در دوران دبيري حسن روحاني در شوراي عالي امنيت ملي دارد؛ زماني که حسن روحاني در شوراي عالي امنيت ملي مسئول تيم مذاکره کننده هسته اي کشور بود اما نتوانست توفيقاتي را براي کشور در حوزه فعاليت هاي هسته اي به ارمغان بياورد.

حسن روحاني در کتاب «امنيت ملي و ديپلماسي هسته‌اي» که در برگيرنده خاطرات مذاکره سعدآباد است عنوان مي کند «يکي از اساتيد دانشگاه مي‌گفت در زمستان 1384 در حاشيه نشستي وقتي با جمعي از جمله جک استراو (وزير خارجه وقت انگليس) مشغول صرف ناهار بوديم، هنگامي که راجع به تيم هسته‌اي بحث شد، جک استراو گفت که در دوره تيم قبلي (تيم مذاکره کننده به رياست روحاني) ما حرف‌هاي يکديگر را مي‌فهميديم، در ضمن تيمي بود که کار کارشناسي مي‌فهميد و وقتي به همديگر قول مي‌داديم، مي‌دانستيم که هر دو طرف به آن عمل مي‌کنيم. ولي در مذاکره با تيم جديد (در دولت دهم) نه ما مي‌فهميم آنها چه مي‌گويند و نه آنها مي‌فهمند که ما چه مي‌گوييم!».

اين ادعاي روحاني درحالي مطرح شده است که جک استراو وزير خارجه پيشين انگليس در خاطره‌اي تحقيرآميز از مذاکره با وزير خارجه دولت اصلاحات مي‌نويسد: «پس از انجام مذاکرات و امضاي توافق پاريس، که طي آن ايران پذيرفت همه فعاليت‌هاي غني‌سازي را تعليق کند، در بازگشت به انگلستان، براي گذراندن تعطيلات آخر هفته با قطار عازم شهر محل زندگي خود بودم. بين راه تلفن همراهم زنگ زد. آن‌سوي خط دکتر کمال خرازي، وزير خارجه ايران بود.

او گفت: ما مي‌خواهيم 20 سانتريفيوژ را براي تحقيقات علمي فعال نگه داريم. من ديدم در حضور همراهانم در قطار نمي‌توانم در خصوص يک پرونده حساس بين‌المللي مذاکره کنم، لذا به توالت قطار رفتم. آنجا به خرازي گفتم: شما توافقنامه را امضا کرده‌ايد و ديگر نمي‌شود زيرش بزنيد. اما او باز اصرار کرد. من گفتم: بايد در اين خصوص با ديگران صحبت کنم...در همان حال کسي هم به در توالت مي‌زد و ظاهراً عجله داشت تا از آن براي کاري غير از مذاکره‌ اتمي استفاده کند...».

8 سال گذشته اما دوراني بود که يک بار ديگر سياست التماس در عرصه ديپلماسي فرصت حيات پيدا کرد با اين تفاوت که اين بار حسن روحاني رئيس جمهور ايران و ناظر کامل مذاکرات هسته اي بود.

اگرچه بعد از روي کار آمدن دولت سيزدهم جريان سياسي و رسانه اي حامي دولت قبل و اصلاح طلبان در تلاش هستند که وانمود کنند که دولت جديد در عرصه ديپلماسي راهي جز راه 8 سال گذشته ندارد و مجبور است در چارچوب برجام عمل کند اما مجلس يازدهم بر اجراي کامل و دقيق قانون راهبردي لغو تحريم ها تاکيد دارد، قانوني که در عمل نقطه مقابل برجام و سياست ذلت است.

اين ميان اما با گذشت کمتر از يک سال از اجراي مصوبه مجلس در حالي که مقامات اروپايي بارها و در اظهارات مختلف نسبت به بازگرداندن ايران پاي ميز مذاکرات ابراز علاقمندي کردند در تازه ترين اتفاق، رافائل گروسي رئيس آژانس بين المللي انرژي اتمي خواستار ملاقات با حسين اميرعبداللهيان وزير امور خارجه کشورمان شده است.

از آنجا که مسئله هسته اي ايران اين روزها در چارچوب قانون اقدام راهبردي لغو تحريم ها در حال پيش روي است، فعلا مقامات ايراني ديدار با برخي مقامات اروپايي را محدود به ارائه صريح درخواست هاي ايران براي بازگشت به مذاکرات کرده است.

ديدارهاي وزير امور خارجه کشورمان با مقامات اروپايي در جريان حضور در اجلاس سالانه سازمان ملل متحد و محدود به طرح شروط جمهوري اسلامي ايران براي بازگشت به مذاکرات بوده است.

درپي راهبرد دولت سيزدهم در عرصه ديپلماسي برخي مقامات اروپايي پشت درهاي بسته ملاقات با مقامات ايراني در انتظار هستند چرا که مذاکره با چهره هايي همچون رافائل گروسي احتمالا پيرامون جزئيات فني بازگشت ايران به توافق هسته اي است و چون شروط سياسي ايران اجرايي نشده است دليلي براي بحث فني با آژانس وجود ندارد و چارچوب کار همان مصوبه مجلس است.

انتهاي پيام/ک