به گزارش هفت چشمه، نيروهاي دولتي سوريه در ادامه پيشروي خود در حومه جنوبي ادلب به نخستين هدف خود از اين عمليات يعني تسلط بر شهرک «سنجار» در حومه إدلب دست يافتند که کنترل بر آن، برنامه پيشروي به سمت فرودگاه «ابو الظهور» را که از موقعيت راهبردي در منطقه مرکزي شمال سوريه برخوردار است، پيش خواهد برد.

نيروهاي دولتي سوريه روستاهاي اطراف شهرک مهم سنجار شامل الشيخ برکه، سرجه، ام الهلاهيل، حوا،المتوسطة، خيارة و کفريا المعرة را به کنترل خود درآوردند آن هم با پشتيباني نيروي هوايي روسيه که هنوز آسمان اين منطقه را ترک نکرده است و به گفته معارضان سوري، پيشروي ارتش سوريه و نيروهاي همپيمان آن به دنبال کاهش چشمگير گروه‌هاي مسلح و گهگاه بدون مقاومت قابل ذکري از سوي آنها صورت گرفته است.

پايگاه خبري تحليلي «نون پست» با بيان مطلب فوق نوشت: پيشروي نيروهاي دولتي سوريه بر اساس توافقي که در مذاکرات آستانه حاصل شده، صورت گرفته و ترکيه کاملا در جريان اين اتفاقات قرار دارد و با آن موافق است و گواه اين قضيه هم بي تحرکي و سکوت آن در جايگاه ضامن گروه‌هاي مسلح است.

اين وبگاه خبري نوشت: نيروهاي دولتي سوريه با نبردهاي کنوني قصد دارند از دو محور خود را به فرودگاه نظامي ابوالظهور برسانند؛ محور نخست از سمت سنجار در 20 کيلومتري جنوب فرودگاه است و محور دوم از سمت شمال فردوگاه از منطقه تلة الأربعين در 13 کيلومتري فرودگاه که تحت تسلط دولت سوريه قرار دارد؛ از همين رو مناطق گسترده‌اي در حومه هاي شرقي إدلب و جنوب حلب و جبله الحص و علاوه بر آن حومه شمال شرقي حماة که وسعتي قريب به يک هزار و 330 کيلومتر مربع دارند در محاصره قرار گرفته است.

نون پست افزود: جمعيت اين مناطق قريب به يکصد هزار نفر است که بيشترشان به سمت مناطق غرب اتوبان بين الملل دمشق- حلب کوچ کردند و اگر دولت سوريه به هدفش برسد به سمت مرحله بعد پيش خواهد رفت، مرحله‌اي سرنوشت ساز در درگيري‌هاي سوريه که شکستن حلقه محاصره شهرک‌هاي الفوعه و کفرياست.

اين وبگاه خبري رفع محاصره اين دو شهرک را از طريق گشودن دو محور نظامي نخست از ابوالظهور در غرب به سمت سراقب و از طريق استفاده از مناطق وسيع و باز آنجا و محور دوم از شهرک الحاضر به سمت تفتناز و بنش خاستگاه شورش‌ها در سوريه خواند که اغلب فرماندهان نظامي گروه هاي مسلح هم اهل آنجا هستند.

در ادامه گزارش نون پست آمده است: با اين حساب نيروهاي دولتي سوريه به دروازهاي إدلب خواهند رسيد البته منطقه‌اي را براي گروه‌هاي معارض شکست خورده که از حمايت کشورهاي منطقه هم محروم شدند رها مي‌شود گروه هايي که تمايل به پيدا شدن راه حلي براي آنها توسط روسيه خواهند داشت.

گزينه گروه‌هاي تروريستي در برابر سناريوهاي مرحله کنوني

نون پست در ادامه اين گونه تحليل کرد که به نظر مي‌رسد توافق آستانه مناطق شرق اتوبان دمشق-حلب را مناطق درگيري بين دولت روسيه و روس‌ها با مخالفان آستانه و مخالفان ميانجيگري روسيه قرار داده است از همين رو اين مناطق خارج از دايره مناطق کاهش تنش است و درگيري بين دولت سوريه و جهادي‌ها خواسته دشمنانشان در داخل و خارج را محقق مي‌کند و اين مناطق مثل دامي براي خسته کردن جهادي‌ها و همپيمانان آنها از گروه‌هاي مسلح است و آن زمان است که جامعه بين المللي از يک رقيب سرسخت که کشاندن آن به سمت پذيرش راه حل سياسي دسوار است، خلاص مي‌شود.

تحرير الشام بيش از گروه‌هاي ديگر در تيررس اين نقشه قرار دارد، اما به نظر مي‌رسد اين گروه بلد است چکار کند به گونه اي که همه توان و ظرفيت خود را وارد ميدان درگيري‌هاي جاري نکرده چون مي‌داند اين درگيري‌ها اولين مرحله از مراحل فرسايش گروه‌هاي مسلح است.

اين وبگاه خبري افزود: از همين رو تحرير الشام دست به تاکتيکي نظامي خواهد زد که بر اساس آن از شمار نيروي انساني خود در نبرد خواهد کاست و همه برگه‌هاي قدرت نظامي خود را رو نخواهد کرد کما اينکه تلاش مي‌کند همه گروه‌هاي مسلح را به اين درگيري سوق بدهد.

نون پست آورده است: موضوع حساب شده ديگر تحرير الشام تحريک جامعه و طرفداران آن است به گونه‌اي که به آنها گفته مذاکره با روسيه و دولت سوريه ابزار تسليم است و بدين ترتيب گروه‌هاي شرکت کننده در آستانه را هم در چشم مردم منفور کرده است.

اين وبگاه خبري افزود: اينجاست که مناقشه بين گروه‌هاي شرکت کننده در آستانه و مخالفان آن آغاز خواهد شد و گروه‌هاي جهادي از خشم و نارضايتي غيرنظاميان از ضعف و سستي گروه‌ها و تسليم شدن آنها در برابر دولت و تن دادن به راه حل سياسي استفاده مي‌کنند.

گروه هاي مسلح حاضر در مذاکرات آستانه تحت فشار

نون پست در ادامه دلايل پذيرش راه حل سياسي از سوي گروه هاي مسلح شرکت کننده در نشست آستانه را در چند مورد خلاصه کرد که در ادامه آمده است:

نخست اينکه گروه‌هاي مسلح از نفوذ تحرير الشام که موجوديت آنها را هدف گرفته و موجب ايجاد حس بي‌اعتمادي به اين گروه در آنها شده هراس دارند چون اين گروه‌ها معتقدند تحرير الشام پروژه‌اي است که همه آنها را خواهد بلعيد.

دوم اينکه گروه‌هاي مسلح يک طرح فکري و سياسي براي مقابله با نقشه هاي طراحي شده درباره آنها در اختيار ندارند علاوه بر اينکه هيچ رهبر شناخته شده‌اي از انقلاب سوريه در اختيارشان نيست از همين رو عقب مانده‌اند.

سوم اينکه روس‌ها به حملات خود عليه شهرها و شهرک هاي حومه إدلب پايگاه گروه‌هاي مسلح ادامه مي‌دهند.

چهارم ضعف موضع ترکيه و نزديکي بيشتر آن به ديدگاه روسيه براي حل بحران سوريه و ناتواني ترکيه در اعمال فشار بر روس‌هاست به دليل اينکه يکي از ضامنان آتش‌بس شمرده مي‌شود.

پنجم اينکه نظاميان دولت سوريه به مناطقي که خزانه نيروي انساني گروه‌هاي مسلح شمرده مي‌شوند نزديک شدند که اين تهديدي موجوديتي براي آنها شده است.

ششم اينکه به دنبال پيشروي‌هاي دولت سوريه فشارهاي مردمي به گروه‌هاي مسلح براي تسليم شدن بيشتر شده است.

هفتم نبود حمايت از سوي کشورهاي عربي و دست کشيدن آنها از گروه‌هاي معارضي است که به تعبير نون پوست در ليست گروه‌هاي ميانه‌رو بودند.

نقش ترکيه

نون پست نوشت: بسياري درباره نقش ترکيه در خصوص تحولات إدلب سوال مي‌پرسند چون ترکيه يکي از بازيگران و ضامنان در پرونده مذاکرات آستانه است در حالي که ترکيه در قبال تحولات نظامي و تشديد حملات روسيه سکوت اختيار کرده است. آنکارا در شرايطي است که نمي‌تواند با دولت سوريه مقابله کند آن هم به چند دليل:

دليل نخست، اختلاف موضع ترکيه با آمريکا و بروز بحراني شديد در روابط بين دو کشور است که اين امر ترکيه را از اتخاذ تصميمي درباره سوريه که شايد خطرناک باشد بازداشته است.

دليل دوم موضع ضعيف کشورهاي عربي و بلکه وابستگي آنها به نقش ترکيه در سوريه است که موجب شده ترکيه به محور روسيه و ايران نزديک شود.

دليل سوم اينکه براي ترکيه مساله کردها دغدغه بزرگي است از همين رو مهم‌ترين اهرم فشار روسيه بر ترکيه شده است.

دليل چهارم پراکندگي معارضان سوري و ازدياد مراجع آنهاست به گونه‌اي که موجب شده ترکيه اعتماد زيادي به اين مخالفان نداشته باشد.

مساله پنجم منافع اقتصادي است که روسيه و ترکيه را به هم پيوند داده بخصوص در برهه اخير که هر دو به دنبال خلاصي از بحران سوريه هستند.

نون پست در پايان گزارش خود آورده است: در اينجا تنها يک موضوع نگران کننده براي ترکيه در سايه گسترش نفوذ نيروهاي دولتي سوريه در إدلب باقي مي‌ماند و آن هم مساله آوارگان سوري و سرازير شدن آنها به سمت ترکيه است اما شايد ضمانت‌هايي از سوي روسيه يا ديگر کشورها به ترکيه داده شده از جمله اينکه يک منطقه شبه امن براي پذيرش آوارگان ايجاد شود علاوه بر اينکه توافق روسيه با کردها مي‌تواند به آوارگان سوري اجازه بدهد به سمت مناطق حضور نيروهاي سپر فرات بروند که اين قضيه، بار بر دوش ترکيه را کم خواهد کرد.

انتهاي پيام/ص