به گزارش
هفت چشمه، وحيد خليلي اردلي، نويسنده، پژوهشگر و وبلاگ نويس استان چهار محال و بختياري و از نخبگان شهرستان اردل در ياداشتي به مناسبت سالروز بزرگداشت سعدي نوشت:سخنش تو را به يک باغستان بزرگ و تودرتو با ميوههاي جورواجور ميبرد، ديواري ساده و کوتاه دارد و تو از هر طرف که اراده کني ميتواني به اندروني آن باغ بگرايي؛ و چون پا به درون بوستان و گلستانش بنهي يا در کوچهباغ عشق و غزلش بخرامي، نميداني از کدام سمت بهدرآيي.
زبان فاخر و قابل دسترس، جذبۀ نو و کهنهناشدني واژهها و کشش آموزههايش چنان سرمستت ميکند که بياختيار ميشوي و در انبوه بهتآور سبزهزار غزلهايش بيآن که از «شوريدگيات» کنکاشي بکند، يکسر «شيريني» نثارت ميکند و شگفتزده ميشوي که درست در «اول ارديبهشت ماه جلالي» بهار را بيآنکه از تکرار ملالآوري آزارت دهد، در قاب هجاهاي پرطراوت، تقديمت ميکند؛ بهاري که هيچ خزاني به خود اجازه نميدهد دست تطاول به دامنش بکشد و عشوهها و جلوههايش را به يغما ببرد؛ هميشه گلستان، هميشه بوستان که:
به چه کار آيدت ز گل طبقي
از گلستان من ببر ورقي
گل همين پنج روز وشش باشد
وين گلستان هميشه خوش باشد
همگان را بر سفرۀ انديشه و هنرش ميهمان ميکند و چنان از عهدۀ اين ميزباني و سخنسرايي برميآيد که احساس ميکني تمام شور و شيريني و سادگي و شکوه «ايراني بودن» را مينوشي و سيراب ميشوي.
وقتي داستان آوازۀ او را در فراسوي مرزها ميشنوي، بر خود ميبالي و ميپذيري که ژرفا و وسعت نگاه اين شاعر و سخندان پارسي اين شايستگي را دارد که مرزهاي مشرق زمين را درنوردد و تا عمق جان جهانيان نفوذ کند، که:
تا صبا ميرود به بستانها
چون تو سروي نيافت در چمني
هفت کشور نميکنند امروز
بي مقالات سعدي انجمني
انتهاي پيام/570ه